Lokeren is een gehucht van Turnhout, gelegen langs de weg naar Gierle. Eeuwen geleden kende dit gehucht al een borcht. Dit was hier een woning die in leen was genomen door Nicolas vander Mere. Zo kreeg deze woning later de naam: Hof ter Mere. Het hof is duidelijk te zien op de befaamde kaarten van Ferraris uit 1769 (foto 295); de grachten waren nog zichtbaar tot in de negentiende eeuw (bron)
Zo lang ik weet stond er op deze plek een klein kasteeltje, op een klein domein dat verder beplant is met bomen. Het situeert zich achter de Lokerenkapel, gebouwd in 1714. De kapel vierde verleden jaar dus haar 300 jarig bestaan. (foto295)
Tot hiertoe werd de Lokerenkapel mooi omzoomd door een klein domein beplant met bomen. Op het domein stond een klein kasteeltje, als herinnering aan de motte. Vanop de ring vormde de bomen een mooie insteek naar de stadskern. Ze kleurden het straatprofiel. (foto295).
Tot begin april er een mededeling werd gehangen op 1 van de grootste naaldbomen: men kondigt hier de bouw van 6 woningen aan. Gevolg: weg groen domein, weg het groene kader van de Lokerenkapel, weg de herinnering aan de historische wortels van het gehucht.
De bewoners hebben geld geroken en dus wordt niets ontzien.
Het zoveelste stukje waardevol groen binnen de kern gaat binnenkort letterlijk en figuurlijk voor de bijl. Zonder dat de bevoegde diensten van stedenbouw of ruimtelijke ordening er iets tegen doen. Deze verkaveling zal zonder twijfel weinig ruimte laten voor groen. De aantasting gaat verder, gesteund door de regelgeving, door de rode zones van de gewestplannen en plannen van aanleg, door de blinde normen van de Vlaamse Regering die anderzijds uitblinkt door het ontlopen van haar verantwoordelijkheid inzake ruimtelijke ordening. Turnhout die zogezegd inzet op "inbreiding" vind ik belachelijk, want ook de woonuitbreidingsgebieden worden volop aangesneden en hier duizenden kavels worden aangeboden. Inbreiding heeft pas zin als men daardoor de stad in zijn omvang wil en kan beperken. Nu deint de stad verder uit. En binnen de kern worden alle groene plekjes systematisch vernietigd. Hierbij komt de leefbaarheid van de stad in het gedrang, op de eerste plaats voor vogels, maar op termijn komt het welbevinden van de inwoners onder druk te staan.
Dit kan men zien als de zoveelste testcase: is ruimtelijke ordening zo sterk dat men de vernietiging van dit historische hof kan tegengaan of kan men niets doen tegen de hebzucht van de eigenaars? Ik kan de afloop al met redelijke zekerheid voorspellen... Het Hof is vogelvrij verklaard...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten