- je hebt enkele uren vrij en je gaat enkele kilometers lopen, maar na enkele honderden meters trap je in de hondenstront... met veel moeite maak je de zolen van je loopschoen weer proper, intussen de honden verwensend die je dit hebben gelapt
- het wordt stilaan beter weer, je gaat fietsen en je rijdt in een hondendrol... vloekend maak je je fietswiel proper
- je gaat wandelen (winkelend, rustig, ontspannend, romantisch, gehaast, gericht of .....), alleen of met kinderen of kleinkinderen... en je trapt in de hondenshit, of je kind of kleinkind loopt erin...
- je komt 's morgens monter je voordeur uit en wat zie je? een fantastische drol midden op het voetpad, vlak voor je raam. Er zit niets anders op dan de vuiligheid op te kuisen.
- je laat je kind spelen in een stukje groen dat er nog rest, maar na enkele minuten komt het terug met bevuilde klederen, het heeft in de stront gelegen
Je kunt niet anders doen dan met je neus bijna over de grond lopen... op zoek naar drollen. Weg het onbekommerd wandelen of fietsen; weg het onbekommerd spelen.
Allemaal niet plezant... de honden kunnen er niet aan doen, maar de baasjes zouden beter moeten weten. In plaats van de shit van hun dier op te ruimen, laten ze dit gewoon overal maar liggen. Ze denken daarbij alleen maar aan zichzelf, denken niet aan de gevolgen dit gedrag voor anderen heeft.
Ik vraag me af hoe zij zouden reageren als er een grote drol bij hen op de stoep belandt, of bij hen in de tuin...?
Veel baasjes ruimen plichtbewust de stront van hun dieren op, maar de drie procent die er zich niets van aantrekt verpest het voor heel wat medeburgers, ook andere hondenbezitters. Want als je enkele van voorgaande gevallen tegenkomt, dan ga je elke hondenbezitter scheef aankijken.
Het gaat zelfs zo ver dat degenen die de shit laten liggen, zelfs verhinderen dat anderen hun plicht wel willen nakomen. Er zijn in de stad steeds minder groene plekjes waar honden hun behoeften kunnen doen. Op deze plekjes worden zoveel stronten achtergelaten, dat je zelf moet laveren tussen dit mijnenveld om de shit van je eigen hond op te kuisen. (foto202)
Waar ik ook niet bij kan: een stront midden op het wandelpad, nog geen tien meter van een droldropper...(foto204)
Oproep
Dus een oproep aan de baasjes van de honden:
kuis verdomme de shit van je dier op!!
Zoals in één van de straten in de buurt al jaren voor het raam hangt:
we houden van je hond, maar niet van zijn stront. (foto352)
Het wordt tijd dat de baasjes zichzelf eens wat opvoeden.
Hou eens rekening met andere mensen....
Openbaar domein
Het openbaar domein, de publiek toegankelijke ruimte (parken, openbare tuintjes, voetpaden en straten, pleintjes, zandwegen, bossen, bermen, aanplantingen, nz..) , wordt vaak gezien als een plek die "van niemand is". Dit is grondig fout. Het is een plek die van iedereen is. Zeker in onze druk bewoonde streken, heb je veel kans dat je er zelf wel eens gebruik van maakt. We zouden er dankbaar voor moeten zijn dat ze er nog is en dat we ze mogen gebruiken. Iedereen zou deze ruimte moeten respecteren in plaats van ze te vernietigen of te vervuilen. Want als je de openbare ruimte vernietigt, dan draait iedereen, de gemeenschap ervoor op. Als je de openbare ruimte vervuilt, dan gaat dit ten koste van het gebruik ervan door de andere gebruikers.
(Tussen haakjes: ik heb zelf een hond, hou erg veel van honden, ga een drietal keer per dag samen met mijn hond uit wandelen... en heb altijd een rolletje zakjes bij om de shit op te ruimen. De keren dat ik na de wandeling van mijn schoenzolen de stront van andere honden mocht vegen zijn al lang niet meer op één hand te tellen)
