Ik wil niet leven tussen het vuilnis...

Zoals het al jaren is
Vijf jaar geleden ben ik op pensioen gegaan. Sindsdien ga ik twee of driemaal wandelen in mijn buurt: het Stokt. Vijf jaar erger ik me aan het vuilnis op straat en op het openbaar domein. (zie een bericht vol ergernis)
Je ziet er stukken papier, plastic, flessen.... die er drie jaar geleden ook al lagen.
Het stadsbestuur laat 10 keer per week de straten rond de markt opkuisen en enkele toeristische bezienswaardigheden. Het bestuur laat de rest van de stad aan zijn lot over.

Wat heb ik er al aan gedaan...
Al enkele malen heb ik via contact met schepenen en bestuur deze situatie aangekaart.  (zie pagina respectvol omgaan met de ruimte). Ook heb ik hen structurele oplossingen voorgesteld.  Per week heb je 10 halve (werk)dagen. Deel de stad in in 20 zones. Laat elke halve dag een medewerker telkens een andere zone opkuisen. Om de veertien dagen wordt elke zone gereinigd.
Toch is het stadsbestuur hier niet op ingegaan. Liever beroepen ze zich op een schare vrijwilligers: samen stad maken, weet je wel?
Terwijl ik vind dat het proper houden van het openbaar domein een kernopdracht is van de stad (bestuur en diensten).

Toch overstag
Toch ben ik het beu elke dag midden het vuilnis te moeten wandelen. Daarom heb ik me opgegeven als vrijwilliger om het zwerfvuil op te ruimen. Vandaag heb ik mijn eerste ronde gedaan: 3 zakken vol: blikjes, flesjes, busjes, papier, plastic... Het grotendeel komt (denk ik) van de scholieren die over de middag broodjes en drank gaan kopen aan de Nieuwe Kaai en dan de verpakkingen maar wegwerpen, op weg naar school. Ze zouden beter moeten weten, de school zou er iets aan moeten doen... maar als je ziet hoe het domein van een bepaalde school hier in de buurt erbij ligt dan is het niet verwonderlijk dat de scholieren denken dat het gewoon is om op een vuilnisbelt te leven.
Toch is het niet fair met de vinger alleen naar de scholieren te wijzen. Voorbijgangers en sommige mensen uit de buurt dumpen hun vuilnis: in zakken langs de weg, in de vuilnisbakken, op het schooldomein of ergens in struiken langs de kant. Een op het eerste gezicht respectabele dametje op leeftijd propt haar vuilnis in de openbare vuilnisbak. Misschien begrijpelijk voor een aantal mensen die het zo al niet breed hebben, in een maatschappij waar men meer moet betalen om van iets af te geraken dan om het aan te kopen. Want vuilnis brengt centjes in het laatje. Maar tegelijkertijd verhinderen deze mensen dat de stad de nodige vuilnisbakken voorziet, want ze zijn enkel aantrekkingspolen voor het dumpen van huisvuil, dus ziet men ervan af. 

Dubbel gevoel
Aan de ene kant heb ik het gevoel dat ik nog iets kan bijdragen aan het leefbaarder maken van mijn omgeving. Dit geeft me echt voldoening. Ik kan op dit klein puntje een verschil maken, denk ik.
Aan de andere kant is dit natuurlijk toegeven aan de politiek van het stadsbestuur: het zuiver houden van het openbaar domein aan vrijwilligers overlaten; zich concentrerend op markt en commerciële en toeristische straten.
Toch kan ik niet meer leven tussen het vuilnis, me blijven ergeren. Bovendien wil ik niet dat mijn kleinkinderen in zulk' n wereld opgroeien; waar het er allemaal niet toe doet, waar voor het openbaar domein helemaal geen respect wordt opgebracht.... dit knaagt m.i. aan de levenskwaliteit.

Drie weken verder
heb ik op 3 halve dagen  14 zakken vuilnis van de straten geplukt...
heb ik nogmaals een mail gezonden naar de schepenen
en heb een gesprek met één van hen gehad
waaruit blijkt dat het moeilijk is om de situatie te controleren; dat de stad er heel wat aan doet:

• meldingsformulier waarop vlug wordt gereageerd (100 interventies per week)
• camera's op risicopunten
• analyse van achtergelaten vuilnis
• boetes (70euro GAS-boete en tot 200 euro boete)
• verplichte vuilnisbakken aan snackbars
• brochures voor nieuwkomers enz

Tegelijkertijd geeft men toe dat men zich concentreert op de straten rond de markt en enkele gedeelten van invalswegen.  Dit maakt m.i. dat de rest van de stad wat aan zijn lot wordt overgelaten.
Voor een structurele oplossing lijkt men weinig te vinden.
Men heeft er de mankracht niet voor? Alhoewel dit in mijn voorstel met één of 2 personeelsleden  kan gerealiseerd worden.
En blijft men beroep doen op de meer dan 120 vrijwilligers. (Ik vraag me af wat deze allemaal doen, dat hier niet meer overleg en uitzuivering in kan gebeuren... waar ze allemaal zitten, omdat gehele wijken onder het vuilnis blijven liggen)
maar intussen
heb ik ook ervaren dat het opkuisen van de straat, raar maar waar, ook voldoening kan geven. Dit betekent dat het terugdraaien van het systeem van vrijwilligers niet zo eenvoudig is, dat men dan ook enkele mensen zou kunnen raken, van een zinvolle taakbesteding zou beroven.
Anderzijds blijf ik het een gedeelde taak vinden:

• van de individuele burgers om hun voetpaden, straatgoten, aanplantingen langs straat voor hun huis proper te houden
• van het stadsbestuur om de rest van het openbaar domein proper te houden

Als deze falen, moet het stadsbestuur in principe deze taak op zich nemen als algemene dienstverlening. En moet ze misschien zeggen aan de vrijwilligers:  bedankt voor wat jullie allemaal hebben gedaan. Vanaf nu nemen wij het van jullie over.

Alles wordt eruit gepikt

Alle groene plekjes verdwijnen; alles wordt volgebouwd... dit is de klaagzang van deze blog.
Ter illustratie
Verschillende braakliggende plekjes worden verkocht als bouwgrond. Deze plekjes werden door ons voordien aangeduid als waardevol, omdat ze gelegenheid gaven aan vogels om te nestelen, voedsel en beschutting te vinden.
Enkele recente voorbeelden, willekeurig eruit gepikt:

• in de Collegestraat (foto157voor)
• aan de andere kant: de Steenweg op Antwerpen
• in de Tramstraat: nog één van de weinig resterende tuintjes in de stadskern....  (foto322voor) allemaal te koop als bouwgrond.

Enkele jaren geleden waren we nog hoopvol dat het prachtige domein tussen de Collegestraat en de Steenweg op Antwerpen zou gevrijwaard worden.
De villa die erop stond is gerestaureerd. Intussen is één van de drie monumentale bomen aan de Steenweg op Antwerpen geveld (foto18).
Nu zijn er plannen om nog een gebouw te zetten in de tuin langs de kant van de Collegestraat (foto18).
Dus: van het prachtige domein blijft niets meer over, alles is volgebouwd. De hoop hier nog iets van groen te redden, is verdwenen.
Dit is wat de Vlaamse Regering bedoelt met verdichting.

• In de Vredestraat zijn er recent enkele woningen bijgebouwd. Daarnaast lag nog een braakliggend stuk (foto99voor). Nu zijn de plannen geafficheerd: er komen nog .... woningen bij.
• In de Lokerenstraat zijn er op de vroegere domeinen van het voetbal verschillende straten bijgekomen vol met huizen en appartementen. Voorlopig liggen er nog wel enkele stukjes braak, maar binnen enkele jaren zullen ook deze volgebouwd zijn.  (foto107, foto107)

Het groen zal zich beperken tot enkele lapjes die als gemeenschappelijke voortuin dienen... met de bordjes: dit is geen hondentoilet. En misschien terecht, maar waar moeten de honden in de stad nog hun behoefte doen? Wat met mensen die om één of andere reden niet goed te been zijn, en toch hun hond moeten uitlaten?

Syntra: de missie of de centjes?

Syntra Turnhout stopt er mee (bron).
Het dalend aantal cursisten betekent het einde van Syntra. Degenen die een praktijkopleiding zoeken, kunnen hier niet meer terecht. Syntra was gevestigd in een (op het eerste gezicht) mooie bouw aan de ring in Turnhout.

Toch lijkt niet alles rozengeur en maneschijn:

• de campus is te groot
• het dak lekt...

15 administratieve krachten krijgen ontslag (op het eerste gezicht toch veel), wat met de leerkrachten en hoeveel zijn het er?

De cursisten zouden naar Mechelen of Antwerpen moeten.
Schepen van onderwijs Turnhout Boogers vindt dat de instelling eerst overleg had moeten plegen met het stadsbestuur hierover. Maar heeft hij recht van spreken?

Enkele maanden geleden heeft het stadsbestuur zelf de Paddenstoel gesloten, een kleuterschool in de wijk aan de Kazerne.  (foto299) Het bestuur hanteerde de argumenten van

• dalend aantal kleuters
• mankementen aan de gebouwen waardoor er teveel investeringen nodig waren; geld dat er niet was wegens een krappe stadskas

De kleuters moeten nu ook verder uit hun buurt op zoek naar een andere school.

Dezelfde argumenten worden dus in de twee gevallen gebruikt...  de pot verwijt de ketel...

Wat is de constante in deze twee verhalen?
Onderwijs verzorgen kost moeite, kost geld...
de gronden verkopen is gemakkelijk: men incasseert vlug een groot bedrag, waarmee men de begroting mooi kan oplappen en nuttige andere zaken kan (blijven) realiseren .
Wie is de dupe? Waar blijven de belangen van de bevolking?

Wedden dat? de gronden rond de gebouwen binnenkort zijn opgenomen in de achterliggende verkaveling? (foto79, foto79)  - iedereen tevreden, want iedereen heeft zijn centjes binnen

Bericht van een stadsbezoeker (voetgangerstunnel)

Een bezoeker aan de stad meldt het volgende:

Woensdag na de middag hebben we de voetgangerstunnel aan het Stadspark in Turnhout moeten gebruiken. Het is daar veel te gevaarlijk om de baan bovengronds over te steken.

Wat een schande voor Turnhout, dit is echt niet meer te doen.

k' Weet niet welke instantie deze infrastructuur dient te onderhouden, maar dit is echt een tunnel te ver.

• wateroverlast, 
• ontbrekende tegels, 
• bladeren in verre staat van verrotting, 
• alle behalve een aangename geur 
• lelijke confetti op muren
• fietsers die rijden i.p.v. te stappen enz. 

Teveel om op te noemen.

Er is ergens wel vermeld dat de renovatie op de planning zou staan, maar dit is inderdaad dringend nodig.

Betonstop?

De Vlaamse regering heeft een betonstop in 2040 afgekondigd.
Zoals vaak is dit praatjes na de vaak...  daartegen is het kalf reeds lang verdronken, nu reeds staat het water aan de lippen... omdat de ruimtelijke ordening in handen is gegeven van projectontwikkelaars

• in de woongebieden en woonuitbreidingsgebieden hebben ze vrij spel
  dit betekent dat alle groene plekjes worden volgebouwd.... money, money, money
• voorbeeld
• Villa Astrid: een oude villa aan de Koningin Elisabethlei.   De Ark heeft de villa gerenoveerd, maar plant er ook nog een aantal eensgezinswoningen en een kinderopvang neer. Als de kinderen uit de blokkendoos buitenkomen, moeten ze zien dat ze niet met hun neus tegen de gevel van de huizen vallen. In plaats van de ruimte in te richten zodat de kinderen er in een aangename, groene omgeving konden verblijven, wordt alles vol gepoot met steen. 

perfect volgens de voornemens van de Vlaamse regering: optimaal gebruik van de grond, verdichting van de bebouwing... maar zo triest

• de open ruimte is vogelvrij sinds verschillende decennia, gesteund door plannen en regelgeving van de Vlaamse regering, en deregulering wanneer het de grond-en bouwindustrie van pas komt
• voorbeelden
• Schorvoort: de vallei van de Aa wordt volgebouwd, ook al weet iedere inwoner dat het erg drassig is en het water voor problemen zal zorgen; voor de rest worden er nog verschillende honderden woningen gepland - bescherming van de open ruimte?
• aan de Speelkaartenwijk juist buiten de ring wordt een nieuwe wijk gezet op het voormalige stort. Hoeveel woningen er komen in deze ooit zo groene zone is nog onduidelijk...

en zo kunnen we nog even doorgaan, maar we hebben er geen zin meer in
Betonstop? mooie voornemens, maar te weinig en zeker te laat...

Moedig van het Stadsbestuur

De laatste jaren moest men de kerststal op de Grote Markt in Turnhout echt gaan zoeken. Hij stond in een verloren hoekje, weggestopt achter de grote tent met drankkraampjes en andere commerciële activiteiten. Een betere illustratie van de commercialisering van dit feest was moeilijk te vinden.  We hebben dit dan ook al eerder aangekaart. (bericht)
Het stadsbestuur heeft de moed gehad dit om te draaien.
Dit jaar 

• komt de kerststal terug centraal te staan in het gebeuren.
• de grote tent komt er dit jaar niet, wel aparte kraampjes met een gevarieerd aanbod. 
• de ijspiste wordt uitgebreid. 
• komen er ook meer omkaderende activiteiten.

Een prachtig initiatief van het bestuur.

Alhoewel....
Na een bezoekje aan de Kerstmarkt heb ik toch nog bedenkingen.

• De stal staat nog altijd wat weggedrumd achter de ijspiste; in plaats van op zijn oude plaats en ervoor de nodige ruimte te maken.
• De combinatie met kermisachtige attracties blijft me vreemd overkomen.
• Waarom moet het commercieel worden uitgebaat en vooral waarom uitgebuit? Maak ruimte voor plaatselijke verenigingen of goede doelen die iets willen bijverdienen door een drank- of eetstalletje te zetten, zonder dat daar veel voor moet worden afgedragen aan organisatoren of de stad.

Goud van de Kempen of platvloerse commercie en gemakkelijkheidspolitiek?

Het vermalen van bomen en struiken tot pulp, dus de omzetting naar biomassa, wordt door Ravels gepresenteerd als belangrijke innovatie, als het "Kempens goud" (bron)
Landbouwers worden ingeschakeld om houtkanten te onderhouden, het hout ervan zal gedroogd en opgeslagen worden in een hal van het militair domein in weelde en zal dienen als brandstof voor verwarmingsinstallaties.
Geniaal volgens de burgemeester:

• de boeren hebben bijverdienste
• ze maken hun land schaduwvrij
• de natuur wordt netjes onderhouden
• het levert warmte op...

maar
hopelijk kennen de boeren het verschil tussen het beheer van kanten en het domweg weghakken van deze kanten.

• welke garanties worden hiervoor ingebouwd? 
• krijgen ze scholing in beheerswerken? 
• is er een controle voorzien zodat ze niet alles kaal kappen?  

anders is dit geen goud, maar leidt tot een regelrechte catastrofe.
door het verwijderen van de houtkanten

• wordt het biotoop van talrijke vogels rechtstreeks bedreigd
• heeft de wind meer vrij spel over de velden en wordt erosie bevorderd

Bovendien is er sprake van tegenstrijdig beleid

• aan de ene kant geeft men subsidies om kanten en hagen aan te planten
• aan de andere kant stimuleert men het weghalen van deze kanten

het geld kan men dan beter zomaar weggeven...

Om op wandeling nog een zoogdier tegen te komen moet je al veel geluk hebben: in tegenstelling tot o.a. jagers willen geloven, moet je al veel geluk hebben om op een vos te stuiten, of een fret of een marter of wat dan ook...  Zo dik lopen ze niet. Het verdwijnen van de houtkanten is een rechtstreekse bedreiging voor de verschillende vogels en andere dieren die er in schuilen, in houden ... en daarmee een bedreiging voor de weinige natuur die we nog hebben.

Het voorstellen van houtschilfers als ideale eco-brandstof gaat voor mij verschillende bruggen te ver. Het is de zoveelste poging om een aanslag op de natuur voor te stellen als ecologisch?.. en innovatief: want dan komt het fameuze warmtenet weer ter sprake. Terwijl het aanleggen van de infrastructuur voor zulk een net enorme investeringen zal vergen en de meerwaarde en rendabiliteit hoogst discutabel zijn. Hopelijk denken de betrokkenen (IOK, provincie en Boerenbond) toch nog eens ernstig na over dit project.

Bovendien doet men alsof de Kempen bossen en hout in overvloed heeft, terwijl men naar een degelijk bos moet gaan zoeken en elke dag meer en meer bomen worden gerooid, zowel in de stedelijke kern als erbuiten, zowel door particulieren als door de overheid als door natuurverenigingen.