Niet alleen in de stadskern wordt elk stukje
volgebouwd, ook de open ruimte wordt niet ontzien in Turnhout. Jarenlang was
het behoud van de open ruimte een aandachtspunt in de programma’s van de
politieke partijen. Onder het mom van betaalbaar wonen zijn ze allemaal het
geweer van schouder veranderd. Degenen die ervan geprofiteerd hebben, zijn de
bouwnijverheid, de grondeigenaren, de bouwpromotoren.
Door het “ontginnen” of “het in gebruik stellen” van de woonuitbreidingsgebieden over het kanaal breidt men de bebouwde oppervlakte van Turnhout in één keer met 1/5 uit. Een enorme oppervlakte aan landbouwgrond wordt ingepalmd voor woningen. Als men even de weekbladen De Zondag, Passe Partout en Streekkrant openslaat dan kan men zien welk aanbod aan kavels en woningen er nog is in de regio. Het gevaar bestaat dat men een overaanbod gaat creëren en bestaande woningen niet meer kwijtgeraakt. De gronden zijn intussen wel verloren. (foto12 foto12)
Ook de Melkhoek (foto7)was nog een stukje landbouwgrond aan de kant van het centrum. Het is verkaveld.
Aan de overkant wordt er verder aan de open ruimte geknabbeld door het verder ontwikkelen van het industriegebied.
Ook de industrie laat zich gelden. Aan de baan naar Tielen heeft het stadsbestuur gezorgd voor een nieuw industriepark Veedijk.(foto59 foto59) Ook hier gaat een grote oppervlakte (50 hectare) aan landbouwgrond en natuur verloren. Een aantal jaren geleden plantten we er samen met de ouders, een boompje voor ons kleinkind. Maar… volgens de toenmalige burgemeester zou het 1200 nieuwe arbeidsplaatsen opleveren. Eerst zien en dan geloven…
De vroegere Frac aan de Slachthuisstraat, is opgedeeld in recreatiegebied en KMO-zone (foto56). Ook dit stukje groen aan de kant van Turnhout is aan het verdwijnen. Bomen worden gerooid, terreinen opgehoogd… op termijn zal enkel Kruisberg (foto57) als symbolisch heuveltje overblijven? De compensatie met bos op een andere plek is enkel een pleister op de wonde; de ene boom is de andere niet, de ene plaats is de andere niet, levensgemeenschappen worden vernietigd.
Als de plannen doorgaan voor het stedelijk plateau aan het stadspark, dan vraag ik me af of we er wel op vooruitgaan. Aan het stadspark heeft men nu op een knappe manier een sprong gemaakt van de bomen en bos in het stadspark, over de ring naar de parking (foto54 foto69). Toch eigenaardig dat men miljoenen wil investeren om daar waar nu een weg is, terug groenvoorziening te maken. Een rare gedachtesprong vind ik. Wat gaat er komen? Ik vrees dat het bos eraan moet geloven, dat het groen vervangen wordt door een grasperkje op een immense heuvel en dat er aan de kant weer plaats wordt gemaakt voor hoogbouw. Daar waar men nu een mooie overgang heeft, komt er steriel groen en een aantal torens in de plaats. En dit verkocht met een groen laagje vernis. Achter de vijver komt een speelheuvel, om het avontuurlijke buitenspelen zogezegd te promoten. Hiervoor zou (als ik het goed kan situeren) een stuk bos kunnen verdwijnen. Waarom moet dit juist hier ingeplant worden en kan dit niet op de weide aan het hertenpark of geïntegreerd worden aan de speeltuin?
Aan de Speelkaartenstraat (foto79) liggen nog enkele weiden,
waar enkele paarden een rustig onderkomen hebben. . Maar ook daar wordt een
verkaveling gepland...
Op de ecologische waarderingskaart van Vlaanderen stonden er twee plekjes binnen de “denkbeeldige” ring in Turnhout aangeduid als waardevol: het bos waar het knuppelpad werd aangelegd aan het kanaal tussen Oude en Nieuwe Kaai (foto85) en aan de nieuwe kaai een stukje aan de andere kant van de kom (foto44). Het struweel met het knuppelpad wordt stilaan verder ingesloten: de voetgangersbrug en de nieuwe appartementen op het braakliggend stuk aan het woonzorgcentrum (foto86) . Aan het struweel aan de Nieuwe Kaaistaat al geruime tijd een bouwaanvraag voor nieuwe appartementen. Wonen in het groen… dat er ooit is geweest, maar binnenkort niet meer.
De Vlaamse regering heeft twee economen een model laten ontwikkelen om de economische waarde te bepalen van natuur. Het voordeel van het project is dat twee mensen een aantal jaren aan het werk zijn geweest en men weer een mooi projectje kan voorleggen. Het model ligt echter in een diepe schuif ergens ver weg gestopt. Het zal nooit gebruikt worden (of de parameters worden aangepast), want op wetenschappelijke gronden kost het rooien van een bos een serieuze cent.
