Russen in het Vennengebied

Ze zijn er... de russen; en er zullen er nog meer komen. Als gewone mens moet je er niet voor panikeren, enkele natuurbeheerders misschien wel.
Natuurpunt doet erg veel moeite om het vroegere heidelandschap in het Turnhoutse Vennengebied te bewaren en zo mogelijk te herstellen. Daarvoor moeten o.a. hele bossen wijken.
Maar ook dan is de strijd niet gestreden. In plaats van mooie heidegebieden worden de open vlakten vaak ingenomen door pijpenstrootje, door bramen en berkenboompjes.
Om dit tegen te gaan zet Natuurpunt Galloways uit.  Dit zijn prachtige, robuuste runderen die zichzelf kunnen beredderen (foto320, foto320).  Een echte schilderij: de ruwe, robuuste kolossen rustig grazend in het purperen heideveld  (foto318: foto318).
Maar:

• ze verstoren en verdichten de grond... gevolg: pitrus tiert welig, vooral op de iets nattere plekken (foto320)
• ze produceren mest. Naar het schijnt trekt deze mest weidevogels aan zoals kievit en scholekster; maar tegelijkertijd verrijkt deze mest de bodem en dit in een domein waar het beheer als groot streefdoel heeft de bodem juist te verarmen.

Eerlijk gezegd... de Vennekens zijn een prachtig natuurgebied. Toch moet je op veel stukken de heide met een vergrootglas gaan zoeken.   Hiermee willen we geen afbreuk doen aan de natuurwaarde van het gebied.
Maar de russen zijn er; er zullen er nog veel meer komen. Ze gaan een groot probleem vormen.... en de koeien zijn hier niet het geschikte wapen tegen, op het eerste gezicht althans.

Naar het schijnt probeert men de russen te bestrijden door te maaien. De planten nemen stikstof op, deze wordt samen met de planten afgevoerd bij de maaibeurten. Door dit verschillende jaren vol te houden verdwijnt de stikstof uit de bodem en krijgen de platen niet meer het nodige voedsel om te groeien. Dan bereikt men de verschraling en verarming van de bodem waar men naar toe wil en zullen ook de russen verdwenen zijn.  Laat ons hopen....
In mijn ogen toch een werk van zeer lange adem. En of het uitvoerbaar is? Met zulk' een bodem, met de russen die in het water staan, op een terrein waar bulten en kuilen legio zijn.... eerst zien en dan geloven; maar misschien verrast het beheer ons weer.