Ik mis de ochtendserenade

Als slechte slaper kan ik al enkele jaren genieten van het ochtendkoor of -concert van de vogels. Tegen zonsopgang zet iedere vogel in de buurt zijn zangcapaciteiten in... Nu dit jaar, klinkt het koor verder weg dan voorheen...

Sinds enige maanden zijn de achtertuinen van de rij woningen waar ik woon, enkele bomen minder rijk. De laatste die is gesneuveld was een krulwilg...(foto123voor, foto123na)
Al jaren gaf een merel nog een vervolgserenade vanuit de top van de krulwilg. Telkens als ik ging werken kon ik ervan genieten. Het gaf me houvast, ook als het wat minder ging. Nu het nieuwe voorjaar er aankomt, mis ik hem. Ergens ver weg hoor ik nog wel een merel... en blijkbaar komt er nog wel een merel eten van de voederplaats enkel huizen verderop.

Nu weet ik wel dat vogels niet zingen om ons plezier, maar om hun territorium te verdedigen: tegen rivalen, om de vrouwtjes te verleiden. Nu hij verderop gaat zingen zou kunnen betekenen dat hij vanuit een andere plaats zijn territorium claimt, maar ook dat hij niet meer voldoende middelen vindt (voedsel, beschutting, nestgelegenheid) om een territorium hier te behouden.


In elk geval is er geen gelegenheid meer om zijn zang te demonstreren.

In de stad nog er nog wel de daken om van daar het territorium te claimen. Als we dezelfde principes doortrekken naar de bomen in het buitengebied, is het misschien toch nog iets dat Natuurpunt in het oog kan houden. (zie bericht Natuurpunt geeft het voorbeeld? ) Nu laat men in het vennengebied enkele Amerikaanse eiken staan omdat er vleermuizen in nestelen, maar misschien zijn er andere nodig omdat ze essentieel zijn in het claimen van territoria door vogels. Welke invloed heeft het rooien van rijen grote bomen op het afbakenen en het verdedigen van territoria door vogels? Misschien kan hieraan eens een studie gewijd worden.