Neiging om op Pauze of Stop te duwen

Je hebt het al wel gemerkt: ik ben geen schrijver: de teksten zijn beknopt. Ik heb moeite om iedeeën vlot te formuleren en verder uit te werken. Het is voor mij "werken geblazen" om een tekst te schrijven.
Dit zie je ook in dit blog? Toch ben ik eraan begonnen en hou het al even vol vanuit bezorgdheid voor ons leefmilieu, verontwaardiging voor de aantasting ervan.

Statistieken
De afgelopen jaren heb ik

• 129 berichten
• en 16 pagina's

gepubliceerd over ruimtelijke ordening en milieu in Turnhout en in mindere mate de omliggende gemeenten. 
Samen zijn deze 3878 keer bekeken.  Dit betekent dat elke bijdrage gemiddeld iets meer dan 26 keer is gelezen.

Maar intussen

• is er niet veel waardevols meer over, alles is volgebouwd in het centrum van Turnhout; de restjes zijn bijna de moeite niet meer waard en zullen zeker nog voor de bijl gaan
• de open ruimte aan de kant van het bebouwde centrum zijn allemaal ten dode opgeschreven, want de verkavelaars hebben daar hun slag reeds thuisgehaald (denk maar aan Heizijdse velden, Schorvoort)

Pauze of stop
Dus de neiging is groot om er de brui aan te geven. Ik hoor me steeds herhalen, zie niet in wat er nog zinvol over kan gezegd worden... voel me als een roepende in de woestijn
dus druk ik misschien wel op de pauzeknop, misschien zelfs wel op stop
Maar misschien is er binnenkort weer wel iets wat zoveel verontwaardiging oproept dat ik voel dat ik moet reageren.
In elk geval zullen het aantal berichtjes minder talrijk worden.

tussen haakjes

Iets wat me ook al jaren verontwaardiging en ergernis oproept, wat wel strikt genomen buiten dit blog valt, maar me toch van het hart moet: Je zou kunnen zeggen dat de Europese instellingen al enkele jaren op grote schaal diefstal plegen.

De Europese Centrale Bank houdt de rente kunstmatig laag en tegelijk stimuleert ze de inflatie door massaal geld op de markt te brengen en obligaties op te kopen.  Het doet me denken aan de tijd van Mobutu, die de drukpersen ook maar deed draaien en daardoor een hyperinflatie creëerde, met grote armoede tot gevolg.

Gevolg: men krijgt niets meer voor je spaargeld, maar tegelijkertijd wordt het geld gemiddeld zo'n 2% per jaar minder waard.

Degenen die de dupe zijn, zijn de kleine spaarders. Mensen die hun geld goed hebben beheerd (als goede huisvaders en -moeders), die niet zo'n groot kapitaal hebben dat ze andere investeringskanalen kunnen aanspreken... deze mensen betalen het gelach, de grootdoenerij van de banken, de verspillingspolitiek van de overheden... Eigenlijk worden ze per jaar voor een kleine 2 procent bestolen. Degenen die schulden maken worden beloond, degenen die proberen rond te komen en iets over te houden worden gestraft. En dit in een systeem waar men op andere vlakken steeds schermt met het principe van de vrije markt. 

heeft dit er iets mee te maken?
Op het eerste gezicht niet...  of toch wel?
Na jaren van aantasting van de open ruimte, heeft de Vlaamse Regering het licht gezien en een betonstop afgekondigd.... tegen 2040. En de eigenaars van de zowat 48.000 hectare die voor bebouwing bestemd waren, worden vergoed door de regering. Dit gaat oplopen tot 1,5 miljard, gespreid over 25 jaar.  Goed voor de eigenaars, want de regering vindt "eigendomsrecht essentieel" maar een tik voor de belastingbetaler. (bron).
Hier zien we hetzelfde mechanisme: de regels worden gesteld in functie van de bezitters (ruim inkleuren van bouwgronden); de vergoeding gaat niet over de aankoopsom maar over wat de kavel nu op de markt waard zou zijn?; de winsten worden door de begoeden geïnd, de risico's en de schade wordt gedragen door de belastingbetaler.

zonder illusies...

• het bouwen zal verdergaan, het terugdringen van het groen zal verdergaan en opgesloten worden in de reservaatjes die gebruikt worden als speeltuig voor de groene jongens, om hen zoet te houden
• en alle betrokkenen worden er rijker van...
• de wetgeving, de andere regelgeving, de opvolging, de sanctionering... alle elementen zijn gericht om de machtigen te beschermen, mogelijkheden te geven, om de economie en dus het geld te stimuleren en te bevoordelen

Daarom, als er al verzet komt tegen bouwplannen, dan trekken degene die ertegen inkomen altijd aan het kortste eind.

Voorlopig hebben de bewindvoerders het nog wel bij het rechte eind: er wordt volop bijgebouwd, de bouweconomie draait, de verkavelingen brengen geld in het laatje van de verschillende overheden maar vooral in de zakken van bouwpromotoren en makelaars....
De makelaars vragen veel voor weinig (3% verkoopprijs- hoe is dit te verantwoorden?), en hebben veel macht in het al dan niet afsluiten van een verkoop, kunnen de prijzen manipuleren en kunstmatig opdrijven. .... sommigen gaan zelfs de grens over: ze beïnvloeden verkopers om niet onder een bepaald bedrag te verkopen (want des te hoger is hun eigen vergoeding); weigeren mensen die op zoek zijn naar een andere huurwoning of -appartement en die nu huren bij iemand die onder contract staat bij hun makelaarskantoor want dit is het nadeel van hun cliënt.... dat ze hiermee het recht op wonen schenden is hun een zorg.
Maar het grote probleem ontstaat wanneer het aanbod op de huizenmarkt groter wordt dan de vraag.... heeft men daar al eens over nagedacht?

Aan het blog zit ook een kaart gehecht (zie boven situering foto's op kaart) waarmee ik de recente veranderingen wil documenteren, maar ook een ode wil brengen aan het verloren gegane groen en ander waardevol onroerend erfgoed.
Deze wordt nog wel aangevuld...