Ochtendconcert

Tekens van hoop, geruststelling
Toen ik nog werkte, had ik af en toe nogal vrij harde dagen... Als ik na zo'n dag 's morgens de deur verliet via mijn tuin, werd ik altijd verwelkomd door een merel, die in het topje van een krulwilg zijn prachtig deuntje floot. En dan wist ik... ook deze dag zou ik nog wel doorkomen. Dit is natuurlijk gewoon zelfbeïnvloeding, een soort bijgeloof... maar het gaf me houvast, stelde me gerust..  Tot op een dag de boom er niet meer stond.. de buurman vond dat hij hinderde. Dus: weg merel, weg prachtige melodie. Geen nood, zei men me, de boom schiet toch nog wel terug op. Nu, twee jaar later, zijn er inderdaad enkele scheuten, maar de boom zal nooit meer een boom worden, binnen tien jaar misschien een struikje.

Van symfonieorkest naar solist
Vaak hoorde ik 's nachts ook het ochtendconcert van de vogels in de buurt. Het leek wel dat er honderden vogels het beste van zichzelf gaven. Ook het ochtendconcert was tot hiertoe voor mij een teken dat alles oke was, dat de omgeving waarin ik woon zo was ingericht dat ook vogels en natuur erin kunnen gedijen. Ook al woon ik juist binnen de stadskern van de stad Turnhout. Verleden nacht hoorde ik het ook weer; rond 5uur.  Maar in plaats van een symfonieorkest, was er hoogstens nog sprake van een kamerorkestje. Nog enkele merels probeerden de meubelen te redden. Het blijft natuurlijk erg mooi, want de merel is de virtuoos onder de vogels, maar het volle, het overdonderende was verdwenen. Na een goede vijf minuten hield ook de merel het voor bekeken. Hoe komt dit toch? Een tiental jaren geleden verdween een onbebouwd perceel achter de tuin, verleden jaar werd in de buurt een grote bos bamboe en een haag verwijderd waar zich tientallen mussen ophielden, verschillende percelen die eerst braak lagen zijn bebouwd, daarvoor is o.a. een grote beukenhaag verwijderd, verschillende voortuintjes in de buurt zijn versteend zodat de auto's erop gestald kunnen worden, enkele bomen zijn uitgedaan zowel in tuinen als op percelen om huizen of appartementen op te plaatsen... Ja, hoeveel kan de natuur nog hebben? Blijkbaar is er toch een eerste grens overschreden. De beleidsverantwoordelijken zullen natuurlijk de ogen sluiten, zeggen dat ze er niets aan kunnen doen... want de eigenaars, de bouwheren hebben de touwtjes in handen in de stad. En stilaan leven we in een zielloze stad, ten midden van steen en beton.

zie ook kleine ingrepen... welke gevolgen? want dit is mogelijk één van de gevolgen...