Over valse dromen en vervlogen dromen...

Valse dromen

Voor de wijk Schorvoort heeft de stad Turnhout met verschillende partners een masterplan ontworpen. In theorie een mooi stuk, waarvan enkele krachtlijnen zijn:
coalitie private eigenaars, een grote eigenaar en de stad,

• de eersten vanuit economisch belang, de stad zorgt voor een ruimtelijke en stedenbouwkundige langetermijnvisie
• zorgen voor efficiënt waterbeheer, -recuperatie
• en projectefficiëntie

Het project maakt het mogelijk om

• te wonen aan het water, rond een erf, aan het veld
• faciliteiten worden naar wijk gebracht
• er wordt gewerkt met zeer diepe tuinen, zodat achteraf  verdichting mogelijk is (lees: nieuwe bouwgronden worden aangesneden)
• rotatie in de wijk wordt mogelijk gemaakt
• zorg voor natuurlijk groen als waterbuffer, probleem onderhoud en aanleg wordt opgevangen, privaat groen sluitend sterk aan bij het collectieve

Op verschillende plaatsen in de wijk worden de inwoners voor het project warm gemaakt met borden: Schorvoort droomt (foto327, foto335): gestructureerde wijk, traag verkeer, spelen op straat...
In de praktijk wordt gewerkt met drie kernen:

1. tegen de Slagmolenstraat (foto327, foto327)
2. waar nu de voetbalpleinen liggen (foto328, foto328)
3. in de vallei van de Aa (foto330, foto330)

De foto's geven u een beeld van de prachtige open vlakten die je daar nu kunt bewonderen.


De bewoners van de wijk laten zich niet zomaar inpakken en hebben een onafhankelijk wijkcomité Schorvoort 2020 opgericht. Dit heeft hun bezorgdheden aan de stad kenbaar gemaakt. Hier een aantal van hun eisen:

• beperk de woonuitbreiding tot wat strikt noodzakelijk en leefbaar is
• zorg voor een mobiliteitsplan, met trage wegen en aparte fiets- en wandelpaden
• beperk de woonuitbreiding in watergevoelige gebieden zoals Aa-vallei en Schorvoortloop
• behoud het waardevol natuurlandschap in Aa vallei en maak er een toegankelijk natuurgebied van
• voorzie voldoende rust- en speelruimtes voor kinderen, tieners en senioren
• behoud het sociale hart van de wijk rondom de school en de parochiezaal

De bewoners hebben door dat de voorgespiegelde dromen vals zijn, dat het in de praktijk erop zal neerkomen dat de open ruimten worden volgebouwd, de vallei van de Aa wordt aangetast... ter eer en meerdere glorie en centjes van de eigenaars. En als ze daarmee klaar zijn dan wordt de volgende open ruimte aangetast, de andere kant van de weg ligt lekker te wachten tot de grond kan worden omgezet in klinkende centjes ... een herziening van het gewestplan en de andere plannetjes volgen wel (foto 332, foto332)

Vervlogen dromen

Ik droom van een "Central Park" in Turnhout: een groene kern in de stad. New York, een wereldstad waar de grondprijzen fenomenaal zijn,  kan het. Maar Turnhout kan het niet. En er zijn al kansen genoeg geweest:

• de grote markt heeft men omgetoverd tot het grootste terras van België: lees een stenen vlakte, een stenen woestijn in de stad, met in de kern rond de kerk een tuintje tussen de stenen zitbanken verdrongen
• de site van het vroegere Kursaal en voormalige fabrieken van Brepols heeft men tientallen jaren laten verkommeren tot men nu het volstouwt met appartementen en winkels; terwijl hier een prachtige gelegenheid was om een groene kern uit te bouwen (foto106, foto106)
• het oude nieuwe stadhuis, of moet ik zeggen het nieuwe oude stadhuis op de Markt is blijkbaar ook al toegezegd voor een nieuw woonproject, aansluiten bij de Jacobsmarkt, waar een eenzaam boompje staat te verkommeren ten midden van torenhoge appartementen
• het laatste perceel waar men nog wat groen zou kunnen voorzien is de site van Zelliën, in combinatie met de terreinen van de CDO in de Begijnenstraat. Maar ook daar zijn er al plannen om er een woonproject van te maken. Het enige wat zal bewaard worden is een rijtje bomen.

Dus zal ik mijn droom voor een groene stadskern maar opbergen, zelfs iets meer uit de kern van de stad is er geen plaats voor groen:
De oude sites van

• Foresco (foto143)
• Van Deun-Poppeliers 
• Van Genechten

allemaal zijn ze vervangen door steen en beton.

Natuurlijk kiezen de eigenaars voor het grote geld
Natuurlijk kan de stad er niet veel aan doen: de gewestplannen en andere planningsinstrumenten voorzien geen groene oases in bouwzones. Het stadsbestuur wordt enerzijds op droog zaad gezet door de hogere overheden en smijt anderzijds het weinige geld waarover het beschikt nog buiten: de studies over de "bib van de toekomst" en het niet verhuizen van de bib; het debacle van het zwembad....
en dus kan de stad enkel wat peanuts groen redden...